Ubachsberg de poort van het heuvelland

Een van mijn eerste tripjes was naar Ubachsberg. Je pakt het wel stevig aan zei een van mijn vrienden tegen me. Maar ja, ik zie Ubachsberg als de poort van het heuvelland. Het is niet alleen het op 1 na hoogste punt van Limburg, maar vanuit Ubachsberg kun je overal naar toe. Vandaag ben ik naar Klimmen gegaan. Het lag altijd op mijn toer als ik vroeger ging fietsen. Op Termaar waar het ouderlijk huis van mijn moeder stond woonde een oom van me, Wiel Frederix. En elke zondag als ik er langs reed, stond hij buiten en zei goede dag, als ik dan langs was en om keek, zag ik hem naar binnen gaan, alsof hij elke zondag op mij wachtte. In 1990 overleed mijn oom. Ik reed er wel nog langs, en ieder keer als ik dat deed kwamen de herinneringen weer boven. Zo ook vandaag. Het huis er tegenover hadden ze mooi opgeknapt, om het huis van mijn oom stond een hekwerk, het zag niet uit, maar iedereen heeft een eigen smaak.

Als je in Ubachsberg bent rij je naar Colmont en als je rechtdoor rijdt kom je bij een afslag waar opstaat Ransdaal en Wylre. Je neemt Ransdaal. De Kerk zie je al in de verte liggen. Die was er in de tijd van mijn moeder (geb. 1924) niet. De mensen van Ransdaal gingen dan elke zondag naar de Remigius Kerk in Klimmen. Halverwege had mijn Oma en Opa daar een café waar men dus na de mis een pilsje ging pakken. Het bier kwam uit Valkenburg, want daar was mijn Opa kuiper.

Klimmen is een plaats dat niet verandert, zoals het er nu is was het 30 jaar geleden ook.
Je kunt ook over Voerendaal naar Klimmen rijden, dat is korter, dat zijn maar 8 KM, over Ubachsberg zijn het er 15,5. Over Ubachsberg is mooier. Als je wat meer conditie hebt, ga je bij de kerk van klimmen links af en rij je zo naar Valkenburg. Maar dat doe ik een ander keer. De accu was na de 27,5 km die ik vandaag heb gereden, voor de helft leeg. Nu moet ik wel zeggen dat ik op sommige punten de motor heb aangezet waar het niet nodig was. Een 60 km kun je dus halen met een volle accu als je hem selectief gebruikt. 60 km is Maastricht op en neer.

Landgraaf alles bergop

Als je zo'n fiets heb dan trek je er op uit, al je vrienden bezoeken, waar je de laatste 10 jaar niet meer gekomen bent, omdat het wegens lichamelijke gebreken niet kon. Nu kan het. Nu heb ik mijn Scorpion FS, met BionX aandrijving en vandaag had ik die ook volop nodig. Landgraaf is een samenvoegsel van enkel plaatsen die vroeger voor 1981 zelfstandig waren. O.a. Schaesberg en Nieuwenhagen. Vanuit Heerlen ga je eerst naar Schaesberg en de naam berg in het woord verraad al dat het op een berg ligt. En dat is zo, het is alles bergop en vandaag met een strakke tegenwind. Na Schaesberg komt Nieuwenhagen en dat gaat tot halverwege bergop en dan licht bergaf. In de buurt van de Kerk van Nieuwenhagen moet ik zijn. De 6,8 KM er naar toe gingen in een half uur. Terug beduidend sneller. Binnen 10 minuten was ik weer in Heerlen.
Als je met je Trike onderweg bent, merk je de onvolkomenheden hoe aangegeven hoe je met de fiets moet rijden. In Landgraaf wordt je verwezen om over te steken en dan is er opeens geen fietspad meer. De busbaan bracht uitkomst. Het kan ook zijn dat je borden over het hoofd ziet als je zo laag zit.

Kikken

Afgelopen zondag was ik nog eens naar Kerkrade gegaan. Na een bezoekje bij wat vrienden waar ik mezelf en de accu weer opgeladen had, terug over de structuurweg Gracht, zoals hij in de volksmond heet. Je hebt daar een breed fietspad, omdat er ook de andere kant over rijdt. Het gaat eerst een paar honderd meter bergaf en dan zeker een 3 km geleidelijk bergop. Niet zo steil, maar het is voortdurend klimmen. Mensen op een gewone fiets hebben er zichtbaar moeite mee. En dan rij je dan met een snelheid tussen de 25 km en 30 km geruisloos langs al die fietsers. Zo laag bij de grond krijg je het gevoel dat je harder gaat, maar de km-teller zegt dan wat anders. De andere wielrijders gaan met een slakkengangetje voort ze halen nauwelijks 5 km per uur en dan flits ik onder hun door, langs hun in volle verbazing achterlatend, soms hoor je een gilletje van een of andere dame die zich te pletter schrikt. Na 1,5 km denk je dat je geen lucht meer krijgt. Is de conditie dan zo slecht, nee dat is het niet, de adrenaline knijpt je de lucht af, dat krijg je in de gaten en je ontspant en geeft nog wat kracht er bij. Goh wat was dat Kikken zondag. De accu was wel voor een kwart leeg na 3 km. Maar de rest van de weg was toch bergaf.
Op de Jhon F. Kennedylaan hetzelfde maar nu zonder BionX ondersteuning het gaat hier licht bergaf. In de grootste versnelling en dan nog harder (40km) die bergaf. Even voelde ik me weer 20 jaar jonger, in die tijd, woog ik 63 kilo en ging ik met de renfiets er op uit, haalde deze snelheden, als ik elke dag naar mijn werk ging.

Ik heb mijn vrijheid terug

Dit was de titel in de Limburgse kranten waar ik vandaag instond. Hoe kwam dat. Enkele weken geleden stond er een artikel in de krant over de nieuwste trend van de tweewielers. Nu dan wordt het tijd voor aandacht voor de driewielers. Dus ik een mail naar de krant gestuurd met de vraag of ze ook aandacht willen besteden aan de driewielers. En prompt kreeg ik een mail van Peter Heusschen of ik het adres en telefoonnummer kon doorgeven. Dat heb ik gedaan en afgelopen dinsdag volgde het interview. De dag erna een foto en vandaag in de krant. wil je het artikel nog eens nalezen, dan kun je het hier downloaden