Stabilsators

De laatste tijd ging linksvoor het schroefje op het ventiel steeds los zitten, een teken dat er iets niet klopt aan het wiel. Ik had de spaken al eens gecontroleerd, maar die waren goed. Ook zat het wiel vast. Vanmiddag liet ik mijn hond uit en rij dan rustig met hem mee. Bij het remmen zag ik dat het linkervoortrein mee boog. Hij hier klopt iets niet. Thuis gekomen ontdekte ik dat een stabilisator stang los zat. Het bevreemd me nog steeds, als iets aan een kant los zit en ander andere kant niet. De grote stangen zaten allebei los en het kleintje aan een kant, de linkerkant. Ik heb alle andere schroeven ook nog maar eens aangetrokken. Gekeken of de veren vastzitten enz. enz. alles wat ik zelf al eens eerder had aangedraaid zat nog steeds vast. Het boekje er op nageslagen, er staat niet veel over de stabilisators in het boekje. De moeren kunnen ook niet lostrillen, want er zitten zelfborgende moeren op. Dus ze zaten al eerder los. Weet je, iedere keer als ik er op ga zitten, denk ik: hoe veilig is die fiets wel. Ik haal hier toch wel hoge snelheden op dat ding. Ik kan de problemen nog zelf oplossen, maar hoe zit het met de mensen die die technische intelligentie niet hebben, die niet op zoiets letten als een ventielschroefje, dat steeds los gaat zitten. Hebben die het geluk gehad, dat ze hem niet bij de Liggende Hollander gekocht hebben, of dat ze geen maandagmorgen fiets hebben gekregen, of een showmodel, breekt bij die mensen dan de boel daardoor niet af en belanden ze niet op de kerkhof of in het ziekenhuis?

Een avondje Rieu

Ergens in januari vroeg een vriendin me, of ik mee wilde gaan naar het concert van Rieu op het Vrijthof. Het was een arrangement bij Gauchos en koste 80 euro Voor de voorstelling kreeg je dan een diner aangeboden door Gauchos. Nu is mijn probleem, dat ik vegetariër ben en Gauchos een gril restaurant is dus men is gespecialiseerd in vlees. Dat werd doorgegeven aan het restaurant, met een mail terug day dit geen probleem zou zijn.
De dag van het concert kwam, maar de weersvoorspellingen beloofde geen goeds.

Om 16.43 vertrokken we samen uit Heerlen met de trein. Op het Vrijthof aangekomen konden we nog niet naar binnen en we besloten ergens op een terrasje iets te nuttigen. Ik ging even naar de WC. Voor het kleine café, hadden ze een heel goed uitziend toilet. Ik heb namelijk een probleem. Ik moet katheteriseren, om mijn plas kwijt te kunnen. Dat ging goed daar er was een afsluitbaar toilet en er stond een afvalbak waar ik de gebruikte katheter in kon weg doen.
Om 18.15 besloten we om naar het hek te gaan waar we naar het hek te lopen, kijken of we nu werden binnen gelaten. Helaas dat was niet het geval, het duurde nog tot 18.45 voordat we binnen waren. Voor het restaurant stonden drommen mensen en toen we uiteindelijk aan de beurt waren mochten we plaatsnemen buiten onder het zeil. Dat had wel een voordeel, want tijdens het concert zaten we ook droog en buiten, terwijl vele gasten die achter in het restaurant zaten, naar buiten moesten en plaats namen in de regen. Hier schoot Gauchos al te kort. Hij had, vond ik paviljoens moeten regelen, zodat zijn gasten droog zaten.
De harmonie van Eys, fleurde de boel wat op, tijdens het wachten op ons diner.

Schuin voorons stond een 4:3 scherm, waar een heel magere Rieu op te zien was. U begrijpt het al, het Breedbeeld werd naar 4:3 gedrukt. Ook dat viel tegen.
Je weet hoe het gaat, een kelner krijgt een groep tafels toegewezen, en die van ons was een jongen van een jaar of 23 die wel oog had voor vrouwen, maar niet voor klanten.


Mijn 2 vriendinnen werden goed bediend, maar ik kon mezelf bedienen. We hebben ongeveer een uur op ons eten moeten wachten. De vleeseters kregen een groente salade met 2 schijfjes vlees en een sausje, dus ik dacht, ik krijg dat ook met b.v 2 schijfjes kaas in plaats van vlees. Nee, ik kreeg 2 soufflés met wat stukjes tomaat. Het was niet te eten, het had blijkbaar in de diepvries gelegen en had daarna niet lang genoeg in de magnatron gezeten, want de kern was steenkoud. Het voorgerecht van de vleeseters was blijkbaar ook niet te eten, want de meeste borden gingen weer vol terug. Het voorgerecht was voor ons allemaal een ramp. Het hoofdgerecht was, voor de vleeseters een stuk vlees met wat groente, ik dacht spinazie, en ik kreeg diezelfde spinazie met daarboven op wat spaghetti, een Italiaans restaurant, zou failliet zijn gegaan als ze dat de klanten zouden voor zetten. Voor mij komt er nog bij dat ik nooit spinazie eet, want dat is slecht voor mijn botten. Maar goed, dat konden ze niet weten, ook hier was de spinazie steenkoud. Het toetje, ja er was nog eentoetje. Een cake-je met wat chocolade. Kon niet veel aan misgaan en was ook nog het lekkerste.

Toen het "diner" was begon meteen André aan zijn concert. Dat was goed. Hij speelde precies 1 uur en hield toen een pauze. Iedereen stormde naar de WC. In het restaurant zaten zeker tussen de 150 tot 200 personen. En bij de mannen moesten die allemaal naar 1 urinoir en 1 niet afsluitbare WC. Er zat een knop op om de deur af te sluiten, maar die werkte niet. En dan sta je daar met je katheter in je hand, je behoefte te doen voortdurend gestoord door allerlei mensen die die deur open doen. Ik geef het je te doen. Je weet niet hoe vernederend dat is. Wil je het meemaken, ga naar Gauchos in Maastricht en beleef het mee.

De pauze duurde een kwartier en Rieu speelde weer 1 uur en dan je weet wel al de bis, waar ook nog een Carnavals band uit Maastricht hun liedjes liet horen. De avond werd afgesloten met 2 liedjes van Maastricht. Helaas geen Limburgs volkslied. Ik vind, dat je een Kerkradenaar ook een plezier moet doen op het einde van de avond. Er werd ook nog gedanst, ondanks dat de regen met bakken uit de lucht viel.

Voordat ik naar huis ging, toch nog even naar de WC. Ik trof daar een kelner en deed mijn beklag over de deur. Ik moest er driekeer opslaan en dan deed hij het. Hij sloeg er 3 keer op en inderdaad, hij ging op slot. Had ik eerder moeten weten. Maar van de andere kant, kan het nog belachelijker. Ik vrees van niet. Och ja er was geen afvalbak aanwezig, dus de katheters, maar weer in mij jaszak geduwd, wat wil je?
Bij de dames WC stond een rij ver naar het restaurant in, als je daar naar het toilet ging, miste je de helft van het concert, na de pauze.

Rieu was OK hij weet toch steeds weer het publiek te boeien met nieuwe dingen. Zou ik er nog eens naar toe willen, natuurlijk, maar absoluut niet meer naar Gauchos.

Foto's vind je hier

1 Jaar Scorpion trike FS

Zaterdag 1 mei 2010 kreeg ik mijn Scorpiontrike FS, van HP Velotechnik. Wat was er vooraf aan gegaan. Ik bestelde 2 januari 2010 een elektrisch aangedreven fiets van Sparta. De fiets zou me ongeveer 2700 euro gaan kosten, er zat echter een levertijd op van een half jaar. Ik kocht me ook een nieuw zadel voor mijn oude fiets. Het zadel wat er op zat was tot op de draad versleten. Een maand daarna had ik mijn bekken ontstoken. Het oude euvel van mij gedraaid bekken, brak me op. Ik zag het als een gelukje, want als ik 2700 euro had uitgegeven en ik kon niet op de fiets rijden, dan was het weggesmeten geld. Ik bestelde de fiets af en ging op zoek naar een alternatief. Ik tikte bij Google in ligfiets op 3 wielen, want had ik ergens gelezen, op een ligfiets heb je geen last van je bekken. dat is niet waar, maar daar later meer over. Een gedraaid bekken ontstaat overigens, door te hard en te zwaar werken in je jeugd, en als ik terug kijk op mijn jeugd, klopt dat ook wel. Daar komt nog bij, dat ik slechte spieren heb in verband met mijn geboorte-afwijking, dus er moest elektrische aandrijving op die fiets zitten. Na wat omzwervingen belande ik op de site van HP Velotechnik.
Ik begon een fiets samenstelling. Het samenstellen ging alleen maar met de webbrowser Firefox. Het programma maakte ook fouten, zo deed hij steevast de schakeling voor, neer zetten met Umwerfrohr, terwijl ik het niet aangaf, ook deed het programma niet de bovenliggende schakeling aangeven, als je koos voor de BIonX motor, terwijl die bovenliggende schakeling al in die prijs zat van de BIonX. Dus het bedrag viel altijd hoger uit dan de werkelijkheid. Opmerkingen daarover aan het adres van HP Velotechnik daarover, werden me toen al niet in dank afgenomen. Ondanks dat ze op de site hadden staan dat ze open stonden voor verbeteringen. Aan mijn hoela. De Duitser is perfect, meent hij, daar valt niks aan te verbeteren. De dichtstbijzijnde dealer, lag een Duitsland. Ik koos voor de liggende Hollander, dat leek me makkelijker, een zware vergissing. Een hobbyist, een dromer, die zich moeilijk aan afspraken kan houden. Op de afspraak van de bezichtiging van die fiets was hij niet aanwezig, ondanks dat ik die afspraak meer als een maand daarvoor had gemaakt. Van een ander klant hoorde ook, dat hij gewoon niet was komen opdagen bij de aflevering van een Trike. Ik denk dat je je dan ook bezeikt voelt.

Maar goed, ik had er een samengesteld en besteld. Prijs 6836,75 euro. Niet niks. Daar zou je wel wat voor moeten verwachten. Ik had opgebeld naar de fabriek, hoelang het zou duren. 3,5 tot 5 weken, dat lag aan de samenstelling van de fiets. Gezien mij samenstelling, rekende men eerder op vijf weken, dan op 3,5 week zo werd mij gezegd. In de week van 12 april 2010 heb ik hem bestelt en op 29 april stond hij al in Eindhoven, terwijl ik hem niet eerder verwacht had tussen 8 en 13 mei.
Nu weet ik waarom het zo vlug ging. Na een bezoek aan de open dag en de bestelling van de streamer en het nieuwe klokje weet ik het wel zeker.
Het is het showroommodel geweest. Snel even voor een beurs in elkaar gezet en toen ze hem afleverde vergeten de schroeven aan te draaien en wie weet, hoe aak ze hem in en uit elkaar hebben moeten draaien voor vervoer, dan moet niks te vast zitten.
Toen ik de streamer bestelde duurde dat net zolang, als de fiets. Na een regen bui in augustus zat water in mijn klokje. Ik moest naar Leichterfahren en de service van BionX Duitsland om aan een nieuw klokje te komen. De Liggende Hollander was op vakantie ( die had aan mij genoeg verdiend zonder een poot uit testeken) en de fabriek gaf niet thuis. Het koste me 50 euro, om aan een nieuwe klok te komen. Dat noemen ze service. Nooit een cent terug gezien. Als ik mijn oude klokje opstartte gaf hij aan EUR42, het nieuwe klokje gaf aan Eur43, terwijl dat klokje niet het allerlaatste model is volgens Leichter Fahren. Dus de fiets heeft zeker 1 jaar in de showroom gestaan en wie weet op heel wat beurzen gestaan. Mijn bandenkeuze was een andere, hebben ze een leerling andere banden er op laten zetten, en die heeft een wiel vergeten aan te trekken. Maar dat zou ook geen probleem zijn geweest, als de Liggende Hollander zijn werk had gedaan, maar die heeft ook meer dan 1500 euro opgestreken door niks te doen, zelfs de accu was niet opgeladen, dat kon ook niet, want de oplader zat nog in de verpakking, die oplader heeft hij moeten nasturen.

Maar nu zitten we een jaar later. Het aantal KM moet ik schatten. Op het huidige klokje staat 1820 km. In de winter heb ik 2,5 maand niet of minder kunnen rijden, omdat ik ingesneeuwd was. Ik schat zelf dat ik tussen de 3200 en 3500 km heb gereden. Ik moet hem nog een jaar hebben, omdat echt te kunnen bepalen.
De fiets rijdt fantastisch, ieder keer weer een belefenis, maar dat komt ook omdat ik hem grotendeels zelf onderhoudt, ik ken mijn vak. Dat wat ik niet kan doet Rian Saelmans, mijn fietsen maker, een vakvrouw.
Als ik het nog eens had moeten doen, had ik niet voor HP Veletechnik gekozen. De Service is beneden alle peil. De onderdelen ook. Een voorbeeld. Ik reed laats weg op een avond bij een vriend. Nu rij ik niet zoveel het 's avonds. Ik zette het licht aan, maar dat deed het niet. De dynamo maakt wel een hels kabaal. Na 400 meter toch maar nog eens gestopt onder een lantaarnpaal, om eens goed te kijken wat er aan de hand was. De dynamo zat vast. Hij draaide niet rond. Daar had ik 149 euro voor betaald. Gangbaar gemaakt en weer verder gereden. Ik heb altijd wat kruipolie en was sleutels bij me. Dat is een must bij die trike. HP staat voor Hollants Pulverman. Meneer Hollants heeft Nederlandse ouders. De vader komt uit het westen van Nederland (een grote havenstad in Zuid Holland ) en de moeder uit Brabant. Er zit een verkeerde Hollandse zuinigheid in die fiets. Een zuinigheid die je bij Nederlandse fietsen niet meer vind.

Ik had misschien gekozen voor de Mad Max, gewoon een Nederlands product. of een andere als, er maar de BionX op had gezeten, want dat maakt het rijplezier, zeker in het Limburgse land. Zonder motor had ik hem sowieso niet gekocht. Maar als je dan toch koopt bij HP Velotechnik, koop niet de standaardkleur, want dan krijg je beslist niet het showroom model. Die wordt van de grond af gemonteerd, maar of hij dan goed is valt te bezien, ook omdat ze me een kapot nieuw wiel hadden opgestuurd, die ik nodig had, door een fout van hun. Garantie krijg je niet, dat woord kent men niet bij HP Velotechniek. Overigens koste me het inzetten van de nieuwe spaak 12,50 euro. Ook weer uit eigen zak moeten betalen.

Een miskoop wil ik het het niet noemen, wel een miskeuze ten aanzien van de Liggende Hollander. De fiets is goed, mits je durft om je eigen keuzes te maken. Zelf onderhouden, ander banden keuzes enz. Rijden is elke dag een belefenis en heel veel rijplezier, maar dat wordt ook veroorzaakt door de BionX motor die er op zit, want die laat me een berg van 10 procent, met 25km uur oprijden. Ook door de Ergomesh stoel, want in de kuipstoel heb je net zoveel last van je bekken als een zadel. Je zit namelijk op je bekken. De spanbanden op de Ergomesh kom je wel los te zetten, want anders kan de stoel zich niet vormen naar je lichaam en krijg je pijn in je rug. Je moet ook een broek aan hebben, waar geen of een dunne naad in zit. Ik heb meestal een skibroek aan, alleen als het heel warm is kies ik voor een dunnere broek. Het voordeel van een skibroek is, dat hij lekker warm is in de winter en dat hij waterdicht is. Ik koop die dingen, altijd laat in de lente of in de zomer, dan krijg je ze voor een appel en een ei. Een spijkerbroek is uit den boze op deze fiets.

Ik denk dat ik me nog een accu er bij ga kopen. Dat is gemakkelijker. Als ik nu, nadat ik met de hond gaan wandelen ben geweest, altijd weeer wachten, tot de accu opgeladen is. Dat duurt minimaal 1uur.
Bij Leichter Fahren kun je gereviseerde krijgen. Die kosten de helft van wat ze in Nederland nieuw kosten en die zijn net zo goed.

Marathon supreme

Op de nieuwe wielen, die eigenlijk voorzien zijn van de marathon racer, heb ik de marathon supreme gelegd. De band heeft een prijskaartje van 40,90 euro. Het is een vouwband en hij zit dan ook helemaal opgevouwen in een doos als je hem krijgt. Je komt hem dan ook helemaal in model te vormen. De band op het wiel krijgen, vereist wel een beetje handigheid. Het beste leg je het wiel op je schoot als je een kant er op hebt, zo kan hij aan de andere kant niet meer er van afgaan. Als je beide kanten er op hebt, dan pomp je hem een beetje op, en ga je kijken of hij er goed op ligt. Als dat goed is, pomp je hem naar 5 atmosfeer. Hij mag er 6 hebben, maar een band kan ook warm worden en dan zit je zo op die zes.
Je mag geen dynamo op die band zetten. De band heeft een goede grip, vooral met nat weer. De groeven zijn zo gemaakt, dat het water snel wordt afgevoerd, zodat er geen aquaplaning ontstaat. De band heeft een lekbestendigheid van 5, wat 1 punt beter is dan de big Apple of de racer. Hij is een stuk lichter als de marathon plus.
De rij eigenschappen zijn fantastisch. Het stroomverbruik bij de bionx worden een stuk minder. Ik moet er wel bij zeggen dat de nieuwe wielen ook hun steentje bijdragen. Ze lopen niet meer aan. Ik denk dat de schijven van de andere wielen een klap hebben meegekregen omdat die wielen los hebben gezeten.
De Molenberglaan vlieg ik nu op (8%) met een nihil stroomverbruik.

Maar toch is al met al deze band een aanrader, omdat je hem eigenlijk bijna het hele jaar kunt laten zitten. Alleen als het sneeuwt moet je de spikes er op leggen. Tenminste als voor jou de fiets geen mooi weer fiets is.

Deutsche Wertarbeit II

Een oude dorpsgenoot van me kom ik altijd tegen in het Welterpark. Hij is invalide, een been af, en hij heeft dezelfde soort hond die ik ook heb.
Zo kwam ik hem vrijdag j.l. Ook tegen. Hij zat in een splinternieuwe rolstoel. Een mooi ding. Helemaal van alluminium, en je zag er aan, dat hij gebouwd was, om hem zo gemakkelijk mogelijk te maken. Meenemen in de auto lijkt een kinderspel met deze rolstoel.
Toen hij zij eerste ritje had gemaakt, was hij de motor verloren, vertelde hij. Het is toch geen Duitse rolstoel, jawel zegt hij, het was een Duitse rolstoel. Zal wel in Kriftel worden gemaakt zij ik lachend er achter.
Hij had de leverancier gebeld en die waren hem meteen komen maken. Thuis gekomen had hij de fabrikant gebeld, en die hadden hem precies verteld wat hij moest doen om hem niet weer te verliezen. Goh je hebt ook nog beleefde fabrikanten in Deutschland.
Toen ik dat een Oostenrijkse vriendin van me vertelde, zij ze er op: Die Duitsers menen ook nog dat zij het niet zijn die de fout hebben gemaakt en hoe kun je daar aan twijfelen, dat is een doodzonde. Je weet een Duitser is perfect. Oostenrijkers kunnen het weten, want in de jaren 40 waren ze Ein Volk.

Dan is het toch niet spaak gelopen.

Vanmorgen was er bij de post dan een spaak voor het wiel. Met ook nog het hulpstuk om het wiel in te spannen. Ik moet zeggen dat is wel attent van de jongens uit Kriftel. Ga ik vanmiddag even naar mijn vakhandelaar, om het wiel te laten maken. Dan kan ik eindelijk er 2 nieuwe wielen in zetten.
Op de Universiteit in Maastricht was iemand afgestudeerd die onderzoek had gedaan naar het gedrag van mensen over de tevredenheid van een product. Als mensen een goede behandeling kregen en er een goede service was, dan had je nooit problemen met die mensen (klanten), zelfs als het een slecht product zou zijn, dan ging men er nog over opscheppen. Dat heb ik met een heleboel zaken, AM-Bridge in Sittard, Apple dealer, perfecte service. Video Sun, een winkel waar je witgoed en TV kunt kopen, perfecte service en ondanks ze duurder zijn koop ik er alles, want het gaat om hoe je behandelt wordt.
Ik deed vroeger de enquêtes, ontwerpen maken en analyseren op de Hogeschool Zuyd. Vaak bleek uit de onderzoeken, dat als de docent slecht les gaf, dat het materiaal, de computers, de tafels en de stoelen ook slecht waren en was de docent goed, dan was de rest ook goed.
Je hebt altijd zeikers zoals ik misschien ben in de ogen van anderen, maar ik ben een perfectionist, ben altijd zuinig op mijn spullen, als je die "zeikers" tevreden kunt stellen, dan gaan ze voor je door het vuur.

Deutsche Wertarbeit.

Deutsche Wertarbeit bestaat niet meer. Dat geldt niet alleen voor die fietsen uit Kriftel. Ik heb al eens eerder gehad over de saxonet. Ook een Duits product. Ook daarvan bevriezen de kabels in de winter en gaat naar 2 maanden gebruiken van de elektrische starter het plastic tandwiel kapot.
En wat dacht je hiervan. Ik kocht me een hakselaar. De Bosch 25 TC. Het top model. Prijs 500 euro. Na een week gebruikt te hebben, zaten 3 van de vier bouten van het mes los. Ze vielen er bijna uit. Blijkbaar staat er in Kriftel ook een Bosch fabriek. (ha,ha)
Het ding verstopt zich ook voortdurend door een constructiefout van het onderstel. Iemand die niet technisch is kan zo'n product niet kopen. Hij zou hem voortdurend naar de leverancier terug brengen.

Nee Deutsche Wertarbeit bestaat echt niet meer.

Dit is de service van HP Velotechnik

Ik had dan die 2 nieuwe wielen binnen gekregen, van een wiel was een spaak los. Toen ik dat constateerde, stuurde ik meteen een mail naar HP Velotechnik. Naar Gregor Stabenow en Paul Hollants de mede eigenaar. Dat was vrijdag 18 maart. Geen van beide mailde me terug.

Omdat de mensen in Kriftel niks van zich laten horen en zonder het wiel kan ik niks, ga ik dinsdag 22 maart naar BikeFun, gespecialiseerd in BMX en de 20" wielen zijn oorspronkelijk BMX wielen, om het wiel te laten maken,

Woensdag 23 maart haal ik het wiel op. De spaak is in de nippel gebroken, men kan het niet maken.
Ik stuur weer een mail naar Gregor Stabenow, hij is het die me die wielen verkocht heeft.
Wederom wordt er niet terug gemaild

28 maart geef ik de film die ik heb gemaakt over de gebroken spaak vrij en koppel ze aan een paar sites van me, die goed zijn voor een 120.000 bezoekers.

Ik stuur wederom een mail naar Stabenow en Hollants en nu reageert Stabenow met onderstaande belachelijke mail, Hollants stuurt me na 26 minuten een zogenaamd automatisch bericht dat hij er niet is. Zo langzaam is de mail niet. Hoe belachelijk kun je je maken.

De mail van Stabenow:

Sehr geehrter

bitte entschuldigen Sie die späte Antwort.

Zurzeit haben wir einen gravierenden Persaonalengpass. Auch der Kollege, der Ihnen vergangene Woche antworten wollte, ist krank.

Sie hören wieder von mir, sobald ich dafür Zeit finde. Bitte geduldigen Sie sich noch etwas.

Vielen Dank für Ihr Verständnis!

Freundliche Grüße

Gregor Stabennow


Deze mail had hij ook 18 maart kunnen versturen en niet, nadat ik een dreigmail moet sturen.

Verkeer(d)

De kwaliteitscontrole van HP Velotechniek

Ik schreef in het vorige bericht dat ik problemen had met de spaken van een wiel. Volgens HP Velotechniek was daar mijn rijgedrag debet aan. Volgens mijn vakhandelaar niet, want dan had het andere wiel ook kapot moeten zijn, zei ze. Mijn vakhandelaar heeft gelijk. Ik had 2 nieuwe wielen besteld in Duitsland bij HP Velotechniek. Voordat ik ze op mijn fiets wilde monteren, toch nog even de spaken controleren en wat blijkt een spaak zit los. En wat zegt HP Velotechniek dan en zo staat het ook in het boekje, als 1 spaak los zit, mag je er niet mee rijden. Bij dat vorige wiel heeft ook een spaak van het begin af losgezeten, dat bewijst het nieuwe wiel. Ik zou die monteur op staande voet ontslaan en die hem controleert ook, want ze spelen met mensenlevens. Die Duitsers zouden wat minder Überhelichkeit moeten hebben en wat meer service moeten verlenen. Maar helaas. Dat zit er niet in. Ik las op de site van hun dat ze weer als beste fietsenmaker van Duitsland waren uitgeroepen. Hoe slecht moeten die anderen dan wel niet zijn. Er gaat blijkbaar niets boven een echte goede Nederlandse fiets.

Voorjaar

Gisteren 15 maart, was het hier in Limburg een echte voorjaarsdag met 17 graden in de schaduw. Een mooie dag om de winter uit de tandwielen en de ketting te halen. Dan begin je met het achterwiel, maakt de tandwielen van binnen en van buiten schoon en je voorziet alles van nieuwe olie, zodat je de kogeltjes weer hoort klikken en niet het zand. Daarna de derailleur achter de kettingrol en dan de drie tandwielen voor. Die haal je er gemakshalve ook even af. Nu zijn bijna alle bouten en moertjes, voorzien van dezelfde inbusmaat, dat is gemakkelijk, zeker als je onderweg pech krijgt. 1 inbussleutel is meestal voldoende. Dus even het inbussleuteltje gepakt om ze los te draaien de vijf boutjes waar ze mee vast zaten. Tot mijn onsteltenis zaten ze alle vijf los.
Nu moet ik wel zeggen, dat, nadat het wiel los zat bij deze fiets ik eigenlijk alles had moeten controleren. Dat is zo. Van de andere kant is het zo, dat je mag veronderstellen, dat als de fiets, door drie mensen gecontroleerd is, dat alles vast zit. Ze zetten opvulringetjes er tussen, om de juiste afstand te bewerkstelligen en om misschien de scheefheid van een tandwiel er uit te halen, en draait vervolgens de moertjes niet aan. Nu weet ik ook waarom mij die ketting er altijd afliep als ik wat snel schakelde. Nadat ik alle tandwielen had schoongemaakt, heb ik weer alles netjes in elkaar gezet en nu heb ik ze aangedraaid en geloof me, die gaan nooit meer los. Daarna de ketting schoongemaakt en voorzien van kettingolie.

Dit was het tweede incident in 2 weken tijd.
2 Weken geleden, blijf ik bijna dood, omdat me de spanning van de spaken van het rechter voorwiel springt. Er zat een spaak los en ik had al een afspraak gemaakt met mijn vakhandelaar omdat te maken. Maar dat door die ene losse spaak, dan plotseling alle spaken los springen, is onbegrijpelijk. Ik dacht, dat ligt aan mijn rijstijl, ik heb geen ontzag voor vluchtheuveltjes, rij met 70 km de Molenberglaan af, onzin zei mijn vakhandelaar, dan had het andere wiel ook kapot moeten gaan. De spaak heeft, vanaf dat hij nieuw was, losgezeten en is met en met helemaal los getrild.
Ze heeft het wiel gemaakt, de spaken zitten nu met locktide vast. Maar in onderling overleg met haar, toch 2 nieuwe wielen besteld, het wiel is nu eenmaal scheef geweest en daarom vetrouw ik de boel niet meer. Kost weer een 408 euro.
Zou ik eigenlijk aan de luie Hollander in Einhoven moeten sturen, want hij is bij mijn trike liggend in slaap gevallen.

Remblokken vernieuwd

Na de sneeuw ben ik weer met de trike de weg opgegaan. Als ik een bocht maakte maakte hij een hels kabaal aan de remmen. Al het zout en rotzooi had zijn werk gedaan. Ik denk die moet je maar eens uit elkaar halen en schoon blazen, zo gezegd, zo gedaan. Toen ik de blokjes eruit had zag ik dat ze aan allebei de kanten scheef waren afgelopen, bij de nokjes zaten ze al op het ijzer, het betrof wel maar 1 nokje. Ik had ondertussen 2200 km er mee gereden.
Goh dacht ik nog dat is wel snel. Het boekje erbij gehaald en gekeken of er nog informatie te krijgen was van deze remmen, zowel bij de fabrikant als op internet is er geen informatie te krijgen over de Magura Big.
De blokje zijn echter hetzelfde als de Magura Julie van 2004. Nu heb ik het geluk dat ik vlak bij een Magura dealer woon, Bike-Fun op de Kerkraderweg in Heerlen, dus daar even nieuwe blokjes gehaald. Voor 2 setjes was ik 45 euro kwijt, dat is niet niks.
Als je de blokjes weer er in zet, dat kun je op de achterkant van het blokje een speciaal vet smeren, dan piepen ze minder. Dat moet wel een flinterdun laagje zijn, want het vet mak niet tussen het blokje en de schijf komen. Het vet en de afstelringen gaf hij me gratis erbij.Vroeger deden we dat invetten al bij de auto's. De afstel ringen had ik nodig, om de blokjes er recht op te zetten, dat had de dealer moeten doen bij de aflevering, maar daar heb ik al genoeg over geschreven over de slechte kwaliteit van onze hobbyist "de Liggende Hollander".
De remblok-houders schoon geblazen met mijn compressor en als je dat in een gesloten ruimte doet zorg voor een mond-neuskapje, want het stof is niet gezond, dus het beste doe je zoiets buiten en spuit de stof van je af en anders een mond-neuskapje op. Zet alles in elkaar en ga even een stukje rijden, niet te veel alles moet zich even zetten. Daarna zet je de voorkant op bokjes zodat de wielen voor vrij komen en dan ga je kijken of de wielen ook echt vrij lopen. Dat was bij mij niet het geval, tot mijn verwondering aan allebei de kanten niet. Dat wordt hobbyen, want zo noem ik dat maar. Een spiegeltje aan de onderkant gelegd en dan kijken hoe de schijf in de houder gaat en hoe die eruit komt boven. En dan moet je met de afstel schijfjes net zolang aan de gang tot de wielen vrij lopen. Daar was ik 4 uurtjes mee bezig. Maar investeer die tijd, want je hebt er plezier van. Ze lopen nu zo goed de voorwielen, het is een genot om op de trike te rijden. Ik ben blij dat ik vroeg het vak automonteur geleerd heb, en dus weet wat ik doe. Ook dat ik het geduld kan opbrengen om iets perfect af te stellen, en voor dat laatste wordt je altijd beloond in een goed werkende trike.

Nu heb ik nog 2 problemen, de achterrem komt niet meer goed terug en de schakelkabels vriezen me altijd vast bij een temperatuur onder nul. Eerlijk gezegd vind ik dat laatste schandalig dat je bij een fiets die meer als 6800 euro kost de kabels vast vriezen. Met al de fietsen die ik ooit in mijn leven gehad heb is me dat nooit gebeurd. Je zou toch verwachten dat de fabrikant de kabels met watervrij vet in elkaar zet en als de fabrikant het verzuimd te doen, dat de dealer het doet bij aflevering, zoals al die dealers dat doen hier in het zuiden van het land, Zuid-Limburg dus, want Eindhoven is voor ons niet het zuiden.